داستان هایی در مورد توبه نافرمان قسمت اول

یک مقدمه

الحمدلله پروردگار جهانیان و صلوات و درود بر پیامبر امین.

خواندن داستانهای سودمند تأثیر آشکاری بر روح داشته و دارد و از طریق آن می توان از گفتگو و راهنمایی فراوان به نفع شنونده چشم پوشی کرد.یک نگاه به کتاب خدا یا کتب سنت است. به اندازه ای است که اهمیت قصه گفتن برای درس و موعظه یا برای آموزش و راهنمایی یا برای سرگرمی و لذت را روشن کند.
تصمیم گرفتم این مجموعه داستانی را ارائه کنم که وقایع آن با تخیل ادبی صورت نگرفته است و امیدوارم اولین مجموعه از مجموعه «گنجینه هایی از نوارهای اسلامی» باشد.

ایده این مجموعه بر اساس یافتن وسایل جدید و ایده‌های بدیع برای استفاده بهینه از نوارهای اسلیمی مفید است که در آن کسانی که آن‌ها را تحویل داده‌اند، تلاش و وقت زیادی صرف کرده‌اند، به‌ویژه که بسیاری از آنها نادیده گرفته شده یا به فراموشی سپرده شده‌اند. گذر زمان.
در مورد این کتاب، ایده آن مبتنی بر میل به بهره مندی از داستان های واقع گرایانه و رویدادهای غیر تکراری است که علما و وعاظ در سخنرانی ها و خطبه های خود از آن سخن گفته اند. چه اتفاقی برای آنها افتاده است، یا روی آن ایستاده اند یا کسانی که برای آنها اتفاق افتاده است.

توبه

موضوع توبه راز بزرگی است که توبه کنندگان به درگاه خدا می دانند. موضوعی که اشک چشم را بسته و حس رابطه با خدا را لطیف می کند و رازی که توبه کننده را شکسته جلوه می دهد اما قدرت زیادی بر خواسته های خود دارد غم ظاهر است اما دلی دارد که با آن می رقصد. سعادت و سرور در دست پروردگار و آفریدگارش که او را برای مقام عظیم توبه برگزید که بسیاری با روی گرداندن از خیر و ذکر از آن محروم شدند.

در زیر چند داستان از توبه را ذکر می کنیم، به امید اینکه خداوند به کسانی که می خواهند خود را اصلاح کنند و دیگران را دعوت کنند سود برساند:

* شیخ محمد مختار شنقیتی می گوید: ده سال پیش مردی را به یاد دارم که حقوقش حدود ده هزار ریال از کار ربوی بود و در آن زمان مقدار آن کم نبود.
مرد صالحی نزد او آمد و ترس از خدا را به او یادآوری کرد، پس آن مرد متأثر شد و در حالی که در مقام عالی بود، کار رباخواری خود را ترک کرد.
به خدا خیر و صلاح وارد قلبش شد و خداوند تا جایی به او جبران کرد که درآمدش در یک روز کمتر از یک میلیون ریال نیست، چه برکتی که خداوند در پولش قرار داده است.. او بسیار مشهور است. سخاوت، سخاوت و خوبی او.. یادم می آید که او را قبل از اولین اذان در مسجد دیدم.

«ساعات گرانبها» نوشته محمد الشنقیتی

* مرد جوانی با دختری در خیابان ایستاده بود که شخصی برای نصیحتش نزد او آمد، دختر فرار کرد و مشاور شروع به یادآوری مرگ، ناگهانی، ساعت و وحشت آن کرد... بعد گریه می کرد
واعظ می گوید: وقتی صحبتم تمام شد، شماره تلفنش را گرفتم و شماره ام را به او دادم، سپس از هم جدا شدیم.
بعد از دو هفته داشتم برگه هایم را ورق می زدم و شماره او را پیدا کردم، صبح به عنوان مسلمان با او تماس گرفتم و از او پرسیدم: ای فلانی، آیا مرا می شناسی؟ فرمود: چگونه صدایی را که مرا هدایت کرده است، نشناسم؟
گفتم: خداروشکر حالت خوبه؟ گفت: از آن سخنان حالم خوب و خوش بود، دعا می کنم و خدای متعال را یاد می کنم، پس گفتم: امروز باید شما را زیارت کنم و بعد از ظهر پیش شما می آیم. گفت خدا خیرت بده
وقتش که شد مهمانان نزد من آمدند و مرا تا شب به تأخیر انداختند، ولی گفتم: باید به زیارتش بروم.
در زدم، پیرمردی پیش من آمد و به او گفتم: فلانی کجاست؟ گفت: کی را می خواهی؟!
گفتم: فلانی..
گفت: کی؟! گفتم: فلانی
گفت: همین الان او را در قبرستان دفن کردیم
گفتم: نمی شود. امروز صبح با او صحبت کردم
فرمود: نماز ظهر را خواند، سپس خوابید و گفت: مرا برای نماز عصر بیدار کن، پس آمدیم تا او را بیدار کنیم و اینک او جنازه ای بود و جانش به سوی خالقش پرواز کرده بود.
می گوید: پس گریه کردم
گفت: تو کیستی؟ گفتم: دو هفته پیش پسرت را دیدم
گفت: تو همونی هستی که باهاش ​​حرف زدم.. بذار سرت رو ببوسم.. بگذار سرت را ببوسم که پسرم را از جهنم نجات داد.. پس سرم را بوسید.

«توابین» نبیل العوادی

* شاعری پیش من آمد و شعرهای سخیف برای خواننده ها می ساخت، سال ها پیش توبه کرد. او چند روز پیش نزد من آمد و گفت: خدا را شکر می کنم که توبه کرد و هدایت کرد، اما وقتی می بینم چند جوان مسلمان این حرف ها را می زنند، ناراحت می شوم.
قبل از سفر به کشورش کاغذی از من گذاشت و خواست که این سخنان را به او نسبت بدهم، او برادر توبه کننده شما محمد بن مبارک الدیر است، فهد بن سعید که توبه کرده به درگاه خداوند نزدیک به هشتاد ترانه سرود. به او.
او می گوید: از زمانی که خداوند من را هدایت کرد در معرض چندین موقعیت قرار گرفتم، یک بار در یکی از مغازه های نساجی دو دختر را دیدم که چشمک می زدند، وقتی وارد مغازه شدم، وقتی خارج شدم یکی از آنها به من نزدیک شد و با صدای بلند گفت. : (اسم او سه حرف است و عذاب من و غربال من است). بیتی از شعری است که فهد بن سعید برایم سرود، گویا می گوید: تو را شناختم.
و در جایگاه دوم بر دیوار قبرستان العود در ریاض، بیتی از بیت شعرم را که فهد بن سعید سروده بود، یافتم: (خداوند مرا بس است برای کسی که به قلب وحشی من دست نزند). در پرانتز نوشته شده است (ای جان من ای اهل وادی) و بلافاصله سمپاشی آوردم و عبارت را پاک کردم.
روی حصار پاسپورت در یکی از مناطق نوشته شده بود: محمد الدریر + ابوخالد، ای عشق عقل، ای قبله اهل وادی... پس آن را پاک کردم.
سپس ادامه می دهد: همه اینها و چیزهای دیگری که الان برای من وجود ندارد باعث درد من شد، آنها به من فهماندند که کاری که انجام دادم نه تنها برای ما مضر و گناه بود، بلکه تأثیر آن به ذهن مردم رسید. جوانان و زنان ساده لوح تا این که اثر سحر و جادو داشت.. از خدا می خواهم که گناهم را ببخشد و برادر فهد بن سعید و همه مسلمانان را ببخشد و آن گونه که ما اهل بیت خود هستیم با ما رفتار نکند و با ما چنان رفتار کند. او خانواده اوست. او اهل تقوا و اهل بخشش است.

سمپوزیوم «صادقانه با جوانان» و سخنران: صالح الحمودی

* جوانی عاشق ترانه و آواز بود، آنقدر خواننده را دوست داشت که عاشقش شد، همسایه ای داشت پیرمردی که هر از چند گاهی او را موعظه می کرد و یادآوری می کرد.
شیخ می گوید: گریه می کرد، ولی زود به گذشته و گناهان خود بازگشت
و او مدتها در این حالت ماند تا اینکه روزی او را نصیحت کردم، پس گریه کرد و به خدا قول داد که توبه کند.
روز دوم کاست های موسیقی را - که در آن کاست های آن خواننده است - برایم آورد و گفت: ای فلانی، این کاست ها را بگیر و بسوزان.
از او پرسیدم: چه شد؟
به من گفت: چون نصیحتم کردی و به خانه رفتم، در سخنان تو فکر کردم تا اینکه شب خوابم برد و در خواب دیدم که در کنار دریا هستم، مردی نزد من آمد و به من گفت. : هی فلانی، فلانی خواننده را میشناسی؟
من گفتم بله ..
گفت: دوستش داری؟
گفتم: آری من او را می پرستم
گفت: برو که در فلان جای است
گفت: پس به سرعت نزد آن خواننده دویدم، مردی را دیدم که دست مرا گرفته است، برگشتم و مردی زیبا را دیدم که چهره ای مانند ماه داشت، و آنگاه فرموده خدای تعالی را برایم خواند: (آیا راه رفتن است). با صورت سجده شده، هدایت یافته تر؟ یا آن که با هم در راه مستقیم قدم بردارند؟)
و اینک او آیه را در مداحی تکرار می کرد و من با او تکرار می کردم و می خواندم... تا اینکه از خواب بیدار شدم و ناگهان گریه می کردم و آیه را در مداحی تکرار می کردم... مادر بر من وارد شد و به وضعیت من نگاه کرد و در حالی که من گریه می کردم و آیه را تکرار می کردم با من شروع به گریه کرد.

«توابین» نبیل العوادی

* یکی از جوانان جده، محمد فوزی الغزالی، صاحب (عودخانه عربستان) است... او کارخانه کاملی برای ساخت عود و آموزش نواختن آلات موسیقی دارد.
شخصی او را نصیحت کرد و او در درون خود از این موضوع نفرت داشت پس به درگاه خدا توبه کرد، یکی از چوب هایی که تولید می کرد با عاج منبت کاری شده بود، عکسی از فروش آن به قیمت 53000 ریال به من نشان داد. چوبها و آلات موسیقی را شکست و با بنزین سوزاند و گفت: خدایا مرا ببخش، خدایا مرا ببخش، خدایا مرا ببخش.

سعد البریک: سعی کن تو داوری

* جوانی که با ارتکاب گناه بر خود ستم کرد، با زنان همخوابه، مشروبات الکلی، آواز گوش می دهد و نماز را ترک می کند.
چون از او استقبال کرد دنیا بر او تنگ شد و به سعادتی که می خواست نرسید و برای دیدار برادرش به کشور دیگری سفر کرد و برادرش خوب بود، به ویژه پس از آن که از ناراحتی مطلع شد از او استقبال کرد. سختی هایی که بر او وارد شده بود و در آن شب نزد او ماند.
در نماز فجر یکی از دوستان برادرش برای بیدار کردنش نزد او آمد و به او گفت: از چهره من بیرون شو.
مرد رفت و جوان مدام به سخنانی که از او شنید فکر می کرد: ای فلانی، نماز را امتحان کن، در نماز استراحت کن، چیزی را از دست نمی دهی، سعی کن در رکوع، سجده، قرآن را امتحان کن. تلاش کن در دستان خدای متعال بایستی... شادی و آسایش نمیخواهی؟
می گوید: شروع کردم به فکر کردن به سخنانش، سپس برخاستم و خود را از نجاست شستم و وضو گرفتم و به خانه خدا رفتم و شروع به خواندن نماز کردم و مدت زیادی خوشحال نشدم تا اینکه به زمین افتادم. ، سجده در برابر خدا.
سپس یک روز پیش برادرم ماندم، سپس به پیش مادرم در کشور اول برگشتم و با گریه نزد او آمدم.
گفت: کار تو چیست؟ چه چیزی تو را تغییر داد؟
به او گفتم: ای مادر، به خدای تعالی رو کن، به سوی خدای متعال رو کن
شخصی که از او روایت کرده گفت: پس از چند روز نزد مادرش آمد و گفت: می‌خواهم از تو درخواستی بکنم و امیدوارم که درخواست مرا رد نکنی.. گفت: این چیست؟
گفت: می خواهم در راه خدا جهاد کنم، می خواهم در راه خدا شهیدی بکشم.
گفت: ای پسرم، وقتی به سوی گناه رفتی، تو را برنگرداندم، آیا تو را در سفر طاعت برگردانم؟
و در روز جمعه و در جنگ بود، هواپيماى آمد كه موشكها را در هم كوبيد و صاحبش را اصابت كرد، پس روحش در دستانش به سوى خدا روان شد، پس قبرى براى او كند و او را دفن كرد، سپس دستانش را بلند كرد و گفت. : خدایا، خدایا، خدایا، از تو می خواهم امروز غروب نکنی تا مرا به شهادت نپذیری، خدایا..
گويد: آنگاه رفيقش فرود آمد و هجومي ديد، از جاي خود حركت كرد و ديد قطعه اي به سوي او مي آيد و سپس نفسش به سوي سرچشمه مي ريزد.

«توابین» نبیل العوادی